Spaarnwoudeloop, Connemara ultra in Ierland en Voorschotenloop zondag 22 maart 2009 (v:451)
André voltooit een zeer zware ultra-marathon in Ierland.
You are definitely gonna make it!!! Achteraf herinner je je altijd iets dat je het gevoel geeft: 'dat heeft me door het moeilijkste moment heen geholpen'. Je bent er van overtuigd dat het zonder dat ogenschijnlijk onbetekenende voorval wel eens heel anders had kunnen aflopen. Tijdens de Connemara ultra was het deze aanmoediging van een Engelse deelnemer die me er weer bovenop hielp toen ik het na zo'n vier en een half uur lopen eventjes te moeilijk had om de nog resterende 20 km onder ogen te kunnen zien.
Al een paar dagen was ik flink verkouden. Als test voor wat ik aankon heb ik op woensdag wat intervallen op de baan gedaan en op donderdag een duurloopje van een uur. Dat ging prima, maar de verkoudheid werd er niet minder door. Als ik me maar even inspande brak het zweet me uit, maar de koortsthermometer gaf geen verhoging aan. Geen aanleiding dus om van de reisplannen af te zien. Na een oponthoud van vier uur door mist op het vliegveld van Dublin (waar ik moest overstappen op een lokale vlucht) bereikte ik zaterdag aan het eind van de middag Galway. Na inchecken in het hotel ben ik meteen op zoek gegaan naar het Mariott hotel ter plaatse waar de startbescheiden opgehaald moesten worden. Volgens het plattegrondje dat ik had was dat zo'n 3 km vanaf het hotel waar ik logeerde, dus om taxikosten uit te sparen besloot ik om te gaan lopen. Maar het lukte mij om te verdwalen met als gevolg dat ik meer dan een uur heb lopen zoeken. Uiteindelijk toch maar in een taxi gestapt, waarna natuurlijk bleek dat ik vlak bij mijn bestemming was.
De volgende ochtend ben ik om half zes opgestaan. Zo vroeg kun je in een hotel niet ontbijten, dus had ik mijn eigen ontbijt van huis uit meegenomen: koeken met rozijnen, vruchtensap, bekertjes yoghurt met muesli. Vervolgens met de taxi naar het nog geheel verlaten Cathedral car park waar ik als eerste arriveerde. Geleidelijk arriveerden er meer en meer auto's en taxi's waar ultralopers uit stapten. Om kwart voor zeven arriveerden er twee bussen die ons via het dorpje Oughterard naar Maam Cross brachten, een gehucht aan de rand van het Connemara natuurreservaat. Het beloofde een mooie dag te worden, de zon scheen uitbundig en overal stonden de narcissen en bremstruiken in bloei. In het Peacockes Hotel was een omkleedruimte ingericht. Hier kregen we om exact kwart over acht een verplichte 'Pre race briefing', die er vooral op neer kwam dat ons verteld werd dat we vier keer rechtsaf moesten gaan. Om 8:40 gingen we de bus weer in die ons naar het 1 km verder gelegen startpunt bracht. Geen startlijn, geen spandoek, geen markering, niets. Geen idee hoe de organisatie wist dat er precies op dat punt gestart moest worden.
Om negen uur klonk de start-toeter en daar gingen de ongeveer honderd ultralopers op weg. We liepen de kilometer terug naar Maam Cross en gingen daar rechtsaf, richting Clifden. De volgende 11 mijl liepen we over de vrij druk bereden N59. Aan de rechterkant van de weg blijven was het devies, want de auto's rijden er links. Uitkijken voor de kattenogen die zo'n vijf centimeter uit het wegdek omhoog steken. Halverwege passeerden de bussen die de marathonlopers naar hun startpunt 21 km verderop, brachten. Het was een nogal saai stuk, wat goedgemaakt werd door het mooie uitzicht op de 700 meter hoge Maumturk Mountain ridge rechts van ons. Pas nadat we rechtsaf geslagen waren op de R344 begon het mooi te worden. Veel minder verkeer en een fantastisch uitzicht op de Twelve Pins en het langgerekte Lough Inagh aan de voet daarvan. Inmiddels was de groep helemaal uit elkaar geslagen en was je alleen in de weidsheid van het landschap. Er kwamen vanuit het Noorden lage wolken opzetten, de wind trok aan en de top van de Bencorr verdween in de wolken. Het werd kouder, maar het bleef droog. Op 13 mijl passeerden we het startpunt van de marathon. Het leek een verlaten slagveld bezaaid met weggeworpen kledingstukken en waterflesjes. Daar midden in stond een rij portable toiletten het landschap te ontsieren. De afstandmarkering sprong terug van 13 naar 1. Vanaf nu was er na elke drie mijl een waterpost, daarvoor was dat elke vijf mijl. Het zijn ook echt waterposten, alleen 30 cc flesjes met water. Alle respect trouwens voor de vrijwilligers die uren lang in het desolate landschap de wind moesten trotseren. Gelukkig had ik een rugzak met proviand bij me, want ik had niet zoals veel anderen in Maam Cross mijn eigen spullen in de bakken gedeponeerd die naar de verzorgingsposten werden gebracht. Toch ging het water me op den duur tegen staan. Een nog ongeopende fles Cola die op één van de tafels was achtergelaten bracht redding.
Er volgde nu een lang vlak stuk met wind tegen. De grijze wolken begonnen echter weer open te breken. Echt Ierland, het weer verandert met het uur. Bij sommige posten heb ik wat langer stilgestaan en een praatje gemaakt. Ging ik nu al vermoeidheid voelen? De bandjes van de rugzak begonnen te schuren. Ineens liep het niet zo lekker meer. 21 mijl: weer rechtsaf, richting Leenaun. Zowaar een echt plaatsje met echte huizen. Het ligt aan een uitloper van de Atlantische oceaan, een soort fjord. In Leenaun was het startpunt van de halve marathon. Dat betekende dat voor ons de marathonafstand er nu op zat. Ik ben vergeten te klokken, maar ik schat dat ik er ongeveer vier en een half uur over gedaan heb. Vlak vóór Leenaun ben ik voor de eerste keer gaan wandelen. Ik voelde me niet best. De krachten begonnen weg te ebben. Dat was het moment waarop de gevleugelde kreet waar ik mee begon tot mij gesproken werd. Ik realiseerde me dat het tijdens een ultra helemaal niet erg is om afwisselend te lopen en stukjes te wandelen. Het kan zelfs gepland en functioneel zijn. In Leenaun weer rechtsaf, de R338 richting Maum. Joyce Country heet het daar en die naam klopt helemaal. De zon straalde en met de wind in de rug was het heerlijk lopen/wandelen/lopen. Vlak na Leenaun, rond 24 mijl, kregen we de eerste echte klim voor de kiezen. Die heb ik fluitend gewandeld. Maar ik kreeg er steeds meer lol in, want ik wist nu dat ik het zou halen. Zeven uur, zeven en een half uur? Ach, het maakte niet uit. Rechtsaf bij Maum. Nog zeven kilometer! De 'Hell of the West' doemde op. Een stijging gedurende twee mijl. Aanvankelijk wandelend tussen veel achtergebleven marathonlopers. Later zowaar weer lopend. Vanaf het hoogste punt zag je in de verte het torentje van het Peacockes hotel al liggen. Nu alleen nog maar afdalen en mijn eerste ultra zit er op. Na 63,3 km passeerde ik de finish in een best wel acceptabele tijd van 6:48:48.
Zwaar? Vreemd genoeg viel het wel mee. Eigenlijk heb ik na veel marathons die in een hoger en constant tempo gelopen zijn veel erger 'stuk' gezeten. De zwaarte was vooral psychisch. Ultralopen blijkt een totaal andere tak van sport te zijn dan 'hardlopen' met als beoogd doel zo snel mogelijk een finish te halen. Snelheid moet je uit je hoofd zetten. Ook niet denken aan de afstand die er nog moet worden gegaan. Rustig blijven als de krachten beginnen op te raken. Niet op je horloge kijken, maar om je heen kijken en genieten van de omgeving. Een praatje maken met de mensen op de drankposten. Ergens ligt een finishlijn en daar ga je altijd komen zolang je maar in beweging blijft.
André
Afgelopen zondag samen met Monica naar Spaarnwoude gegaan voor de Spaarnwoudeloop. We wilden de 20 km gaan lopen. Monica had het startbewijs van Ineke B. gekregen die wegens een blessure helaas nog niet kan lopen. Ik had nog geen startbewijs dus snel naar de inschrijfbalie. Het ging gelukkig erg snel dus was er ook nog tijd voor een sanitairestop. Daarna nog even een klein stukje inlopen en toen naar de start. Het startvak was inmiddels aardig vol gelopen. Ik had mij voorgenomen om er geen echte wedstrijd van te maken maar het als een afwisseling in mijn training te zien als voorbereiding op Berlijn.
20 km dat betekende 2maal het 10 km parcours lopen. Dat was geen straf want het parcours was erg afwisselend. Er zat een behoorlijke klim in waar ook nog een stuk tegenwind in zat. Je werd daarna wel weer beloond met een prachtig uitzicht als je eenmaal boven was aangekomen.
De eerste 10 km liepen Monica en ik gelijk op. Rond het 10 km-punt zag ik uit mijn ooghoeken dat Monica stopte om wat te drinken. Ik dacht die haalt mij straks wel weer in. Ik heb haar echter daarna niet meer teruggezien. Na de finish dacht ik Monica is zeker nog niet binnen dus dan kan ik snel even mijn gratis shirt ophalen want S-jes zijn altijd zo weg. Toen ik met mijn (overigens mooi dryfit shirt) weer naar buiten wilde lopen kwam ik haar alweer aangekleed tegen. Ik dacht nog even zou zij zo snel hebben gelopen of was ik nu zo langzaam vandaag? Maar nee ze bleek na 10km uitgestapt te zijn omdat haar benen zo verzuurd waren.
Mijn tijd was 2.01.29 waar ik dik tevreden mee was.
Sportieve groet, Ineke v.d. G.
Gisteren 10km gelopen bij de Spaarnwoudeloop als rustig loopje omdat ik woensdag een 6km wedstrijd moet lopen. Het was tevens een kennismaking met lopers van de Welsh Castles Relay, een estafette van 320 km in Wales, die we op 13 en 14 juni lopen.
Voor de start kwam ik, Jaap, Ineke v/d G, Monika en Ron tegen. Ron die 30km ging lopen zag er na twee rondjes nog lekker fit uit.
Jaap was redelijk tevreden met zijn tijd op de 10km (39:05), hij komt langzaam maar zeker weer terug, zeker als je de krachtige wind en een flinke heuvel erbij hebt.
Samen met een vrouw heb ik de 10km gelopen zij liep op Vibram FiveFingers schoenen, dat is een schoen met 5 tenen.
Voor meer informatie kan je kijken op: www.vibramfivefingers.com.
Onze eindtijd was 45:07 dat was voor haar net geen PR.
Met sportieve groet,Theo Woldberg.
Spaarnwoude 22 maart 2009
30 km|
Ron Wipper 2.27.58
20 km
Ineke van der Galiën 2.01.29
10 km
Jaap Koning 39.05
Theo Woldberg 45.07
Voorschotenloop 22 maart 2009
10 km
Els Raap 44.25
Ruud Nieuwenhuis 45.01
Ultramarathon Ierland 22 maart 2009
André Boom 63.3 km 6.48.48
-
Verslagen 2024
17
Verslagen 2023
57
Verslagen 2022
40
Verslagen 2021
22
Verslagen 2020
24
Verslagen 2019
87
Verslagen 2018
67
Verslagen 2017
96
Verslagen 2016
74
Verslagen 2015
100
Verslagen 2014
80
Verslagen 2013
82
Verslagen 2012
69
Verslagen 2011
73
Verslagen 2010
60
Verslagen 2009
62
Verslagen 2008
65
Verslagen 2007
83
Verslagen 2006
60
Verslagen 2005
60
Verslagen 2004
48
Verslagen 2003
48
Verslagen 2002
34
Verslagen 2001
12
Verslagen 2000
24
Recente verslagen RSS-feed