Frans Adriaanse Memorial Run vrijdag 22 maart 2002 (v:39)
Toen Ron Lechner mij vroeg om een artikeltje te schrijven over Frans, antwoordde ik volmondig ja. Ik greep die kans gelijk, niet zozeer om nu een hele biografie van Frans of een dagboek te schrijven van mijn tijd in Thailand. Nee ik wil jullie graag, leden van de Kombij, bedanken voor jullie massale aanwezigheid bij de Frans Adriaanse memorial run op 22 maart 2002. De grote opkomst en alle lof die ik kreeg, gaf mij de voldoening dat wij, Benja, Wim Roozendaal en Wim Verhage de crematie en afscheid van Frans goed hadden geregeld.
Ik heb Frans goed leren kennen tijdens een hardloopwedstrijd van 10 kilometer in Washington DC, in 1988. Om de prijs van de hotelkamers te drukken verbleven we met drie man in een kamer met een king-size bed en een bank, welke laatstgenoemde toch mijn voorkeur had, boven tussen twee slapende kerels in te liggen. Op de terugvlucht naar Nederland zaten Frans en ik naast elkaar. Hij had zijn geluk weer gevonden na een mislukt huwelijk. Een paar dagen voor de wedstrijd had hij zijn nieuwe vrouw, Benja, laten overkomen uit Thailand. Ondanks dat hij zo blij was met haar, was deze hardloopwedstrijd toch belangrijker dan zijn witte broodsweken.
Dertien jaar later lagen we weer samen in bed, ditmaal voor de Slachtemarathon in Sneek. Het ging inmiddels niet zo goed meer tussen Frans en Benja en hij vroeg mij om te bemiddelen in hun conflict, helaas heb ik dat niet kunnen waarmaken.
Op zondag 24 Februari 2002 kreeg Benja bij toeval te horen dat Frans overleden was in Bangkok. Het eerste wat in haar opkwam was om naar Thailand te gaan om voor Frans te zorgen. Als vanzelfsprekend heb ik de volgende dag voor Benja en voor mij een ticket geregeld bij de KLM, voor diezelfde avond. Direct na aankomst op woensdag hebben we bij de ambassade het lichaam opgeëist en geïdentificeerd. s Avonds hebben we in een tempel de crematie plechtigheden besproken.
Inmiddels waren nog twee van zijn hardloopvrienden Wim Roozendaal en Wim Verhage gearriveerd in Thailand. Een traditionele Thaise crematie is totaal anders dan een Nederlandse. Bij elke handeling vertelde Benja aan Frans wat er allemaal ging gebeuren. Steevast moest ik alles nog eens aan Frans vertellen want Benja was bang dat hij haar niet begreep. Achteraf vond ik dit zo kenmerkend in hun huwelijk, warmte, liefde en onbegrip. Ik heb Frans ook stilletjes doch verwijtend toegesproken bij zijn kist, met een kleine beeldspraak. Als ik een Stradivarius viool bespeel en ik krijg er geen goede toon uit, dan mag ik niet oordelen over de kwaliteit, maar moet ik eerst beter viool leren spelen. Na drie dagen van plechtigheden is Frans op 02 maart 2002 gecremeerd in het bijzijn van ons, zijn Thaise vriend(inn)en en lokale KLM medewerkers. Op 03 maart 2002 is de as van Frans (botten) verstrooid in de Golf van Thailand, vlak bij de Javazee waar zijn vader op de dag na exact 60 jaar daarvoor om het leven kwam in de beruchte slag om de Javazee. Frans heeft eens gezegd dat als hij dood zou zijn, hij eerst op zoek zou gaan naar zijn vader.
Frans heeft in zijn leven 24 marathons gelopen (nummer 24 was deze vakantie in Thailand) en hij wilde graag de vijfentwintigste lopen, daar waar hij zijn eerste marathon liep, in New York Ondanks dat hij die mijlpaal niet heeft gehaald, heeft hij toch een uitstekende staat van dienst waar menigeen jaloers op kan zijn. Wedstrijden in de Verenigde Staten (Boston), Thailand, Namibië, Zuid-Afrika, Maleisië, Portugal, Spitsbergen sierden zijn erestaat. Mijn eerste marathon, de traditionele marathon van het slagveld van Marathon naar Athene liep ik samen met Frans, mopperend over het vele verkeer op het parcours, maar emotioneel eindigend in het Olympisch stadion.
Bij het zoeken naar zijn paspoort in Thailand, bleef mijn blik minuten lang gefixeerd op zijn hardloop horloge, welke hij afgedaan had vlak voordat zijn hart het begaf. Een uur en negen seconden. Zijn, naar wat achteraf bleek, laatste wedstrijd in Bangkok, ging over tien en een halve kilometer, in Thailand noemen ze dat een mini-marathon. Onder een hoge temperatuur in Bangkok legde hij deze afstand af in een uur en negen seconden. Voor iemand van zijn leeftijd, 66 jaar, is dat een uitstekende prestatie. Diegene die Frans kende weet dat hij geknokt heeft om toch maar onder het uur te blijven.
Cock v/d Pol
KLM Roadrunner
-
Verslagen 2024
17
Verslagen 2023
57
Verslagen 2022
40
Verslagen 2021
22
Verslagen 2020
24
Verslagen 2019
87
Verslagen 2018
67
Verslagen 2017
96
Verslagen 2016
74
Verslagen 2015
100
Verslagen 2014
80
Verslagen 2013
82
Verslagen 2012
69
Verslagen 2011
73
Verslagen 2010
60
Verslagen 2009
62
Verslagen 2008
65
Verslagen 2007
83
Verslagen 2006
60
Verslagen 2005
60
Verslagen 2004
48
Verslagen 2003
48
Verslagen 2002
34
Verslagen 2001
12
Verslagen 2000
24
Recente verslagen RSS-feed