NYC marathon zondag 5 november 2017 (v:1136)
Zondag 5 november liep ik de NYC marathon, een droom die werkelijkheid werd. Die dag ging om 4.30 de wekker. Om iets voor 5 uur zat ik aan het ontbijt en om 5.45 vertrok de bus vanaf het hotel. We reden in het pikkedonker de stille straten door. In de verte zag ik de Verrazano Bridge opdoemen, die naar de start op Staten Island gaat. Eenmaal uit de bus gestapt stond de hele route naar de start villages vol met politie en er was een soort muur van trucks gebouwd tussen de snelweg en het pad waar iedereen liep. Toen ik in mijn startgebied aankwam kleedde ik me warm aan. Ik had oude kleding meegenomen: een hardloopjack, fleecevest, winterjas en trainingsbroek. De fleecedeken en vuilniszakken hielden me extra warm. Bij de Action had ik nog een muts, handschoenen en lange sokken gescoord. Van deze sokken heb ik armwarmers gemaakt, door het teenstuk eraf te knippen. Ik installeerde mij tegen een hekwerk en ging verder met mijn ontbijt: bagels, smoothie, sportdrank, water en koffie. Na 3 uur liggen, hangen, eten en drinken konden we dan het startvak in. Het ging beginnen.... Ik startte op het onderste dek van de brug. Het waaide hard en het was koud. Ik heb mijn muts en self-made armwarmers tot 5 km opgehouden. De eerste 20 km gingen heel goed. Met windje mee en meer naar beneden dan omhoog. Brooklyn door, Queens in, de tweede brug over. Ik had een grijs van oor tot oor op mijn gezicht en het publiek riep om de 5 stappen mijn naam. Op 25 km kwam dan die killerbrug waar iedereen het over heeft; Queensboro bridge. Een hele lange klim met korte, stijle afdaling en dan direct een bocht naar links. Op de bruggen staan geen toeschouwers, maar daarna kom je weer op straat en word je aan alle kanten toegejuicht. Wat een volk, die Amerikanen. Ik heb de meest bizarre teksten op spandoeken voorbij zien komen ook. Na de killerbrug liep ik first avenue op, 7 km vals plat omhoog. Ik kreeg het zwaar en werd een beetje misselijk. Ik nam ik korte tijd 2 gelletjes, dat kan goed gaan, maar ook heel fout... gelukkig ging t goed. Dan de Bronx in, over een korte, stijle brug. Ik heb 1 minuut gewandeld want mijn benen waren het zat. Maar dan hoor je opeens: Lidijaah, you can do this!!! En dan krijg je toch weer een boost. De laatste brug ga je The Bronx uit, Manhattan in. Op de brug zag ik de vrouw met het bord "Last Damn Bridge" en ik moest aan de leuke mail van Theo denken. Nog 7 km, en deze gingen omhoog! En niet zo zuinig ook. Maar in had mijn energie weer terug en liep gestaag door. Mijn krachttraining van het afgelopen jaar kwam van pas en ik haalde een hoop mensen in. Eindelijk kon ik rechtsaf central parc in, waar het publiek rijen dik stond. Nog 2 mijl, las ik. Pfff, das nog ruim 3 km en ik was leeg! Op! Gelukkig ging het daarna weer een stukje naar beneden. 2,5 km lang loop je naar het beeld van Columbus, die tergend langzaam dichterbij komt. Voor het eerst in de race was ik bezig met mijn tijd. Ik rekende uit dat onder de 4.05 erin zat, dus vond ergens nog de drive om te versnellen. De laatste 200 m gaan dan opeens weer omhoog en dan loop je de finish in! Whaaaaa!!! I Made It!!! Eerst kwam er een klein traantje, daarna een hele grote grijns die niet meer van mijn gezicht is verdwenen
Ik kreeg mijn medaille, een deken en eetpakket en liep 10 bloks omhoog om mijn warme kleding op te halen in de UPS truck. Wat een perfecte organisatie zeg. Toen ik het park uitliep kwam ik een medeloper uit het hotel tegen. Of ik meeging een biertje doen. Daar zei ik geen nee tegen! Andere lopers kwamen ook naar het kroegje en ik at nog een pasta’tje. In de avond ben ik naar een after marathon rooftop feest gegaan, met verschrikkelijke muziek, maar met een mooie sfeer en allemaal idioten met een medaille om hun nek. Top feest! Om 1.30 lag ik in mijn mandje, met gloeiende benen, maar nog steeds met die enorme grijns on my face en een groen vinkje op mijn bucketlist! I MADE IT!
Nog een leuk detail: Michel Butter en zijn coach zaten in het zelfde vliegtuig op de terugweg en natuurlijk heb ik beide gefeliciteerd en gevraagd of ik met ze op de foto mocht. Een mooie afsluiter!
Groetjes,
Lidia
Lidia Chericoni - 4.04.24
-
Verslagen 2024
17
Verslagen 2023
57
Verslagen 2022
40
Verslagen 2021
22
Verslagen 2020
24
Verslagen 2019
87
Verslagen 2018
67
Verslagen 2017
96
Verslagen 2016
74
Verslagen 2015
100
Verslagen 2014
80
Verslagen 2013
82
Verslagen 2012
69
Verslagen 2011
73
Verslagen 2010
60
Verslagen 2009
62
Verslagen 2008
65
Verslagen 2007
83
Verslagen 2006
60
Verslagen 2005
60
Verslagen 2004
48
Verslagen 2003
48
Verslagen 2002
34
Verslagen 2001
12
Verslagen 2000
24
Recente verslagen RSS-feed